OPEN BRIEF VAN EEN TIENER
Lieve mama en papa,
Geloof alsjeblieft in mij.
Ik kan momenteel niet echt helder denken. Er ontbreekt namelijk een vrij groot stuk van mijn prefrontale cortex. Het is best een belangrijk stuk, dat te maken heeft met rationeel denken. En weet je, het zal pas volledig ontwikkeld zijn als ik een jaar of 25 ben. En van hieruit lijkt 25 nog héél ver weg.
Maar er zijn wel een paar dingen die ik mijn ouders wil laten weten…
Mijn hersenen zijn nog niet volledig ontwikkeld.
Het maakt niet uit dat ik slim ben. Zelfs een tien op mijn wiskundetoets beschermt me niet tegen de normale ontwikkelingsfasen waar we allemaal door moeten. Oordeelkundigheid en intelligentie zijn twee totaal verschillende dingen.
Mijn hersenen zijn nog wonderlijk flexibel, creatief en sponsachtig. Maar dat maakt me ook impulsief. Niet noodzakelijk roekeloos of onachtzaam, maar wel impulsiever dan ik later in mijn leven zal zijn.
Geloof alsjeblieft in mij.
Dus als je me aankijkt alsof ik een monster met tien koppen ben, telkens als ik iets ‘stoms’ heb gedaan of iets ‘slims’ heb verzuimd, dan help je mij niet echt.
Als volwassene reageer jij op situaties met je prefrontale cortex (rationeel), maar ik ben meer geneigd om te reageren met mijn amygdala (emotioneel). En als je me vraagt: “Wat dacht je dan?”, dan is het antwoord: “Niets”. Ik dacht niet na. Tenminste niet zoals jij dat kan. Je kunt mij daar de schuld van geven, of moeder natuur, maar hoe dan ook: het is wat het is.
Ik weet dat je van me houdt, maar op dit punt in mijn leven zijn mijn vrienden alles voor mij. Begrijp dat alsjeblieft. Mijn vrienden komen momenteel op de eerste plaats. Maar denk niet dat ik jou niet zie. Ik houd je in de gaten. Heel zorgvuldig.
Geloof alsjeblieft in mij.
…
Dit kan je voor me doen:
1. Toon me hoe het is om volwassen te zijn.
Ik zie alles wat je doet en ik hoor alles wat je zegt. Ik luister misschien niet, maar ik hoor het wel. Goede raad lijkt niet tot mij door te dringen, alsof ik een Kevlarvest draag, maar je acties en woorden komen wel binnen. Echt waar, beloofd. Als jij me de weg blijft wijzen, dan zal ik volgen, al zal dat misschien met heel veel omwegen zijn.
2. Laat me dingen zelf uitzoeken.
Als jij me de kans geeft om de gevolgen van mijn daden zelf te ervaren, dan zal ik daaruit leren. Laat de teugels alsjeblieft een beetje vieren. Geef me de ruimte en het vertrouwen om dingen zelf uit te vogelen. Hoe meer ik kan oefenen, hoe meer zelfvertrouwen en veerkracht ik zal ontwikkelen.
bron: Helene Wingens | http://www.jeplekinnemen.nu
Verruim de horizon 