Doe ‘ns effe normaal

• De Week van de Opvoeding – Maandag 1 tot en met zondag 7 oktober 2018

Ik hoor het mijn vader zeggen. En later mijzelf tegen mijn kinderen. Die het hun kinderen weer zeggen” “Doe ‘ns effe normaal.”  Maar wat dat is? ‘Normaal’ doen? Hoe ziet dat eruit?

Internet barst van sites die menen te weten wat wel of niet ‘normaal’ is. Ze geven goedbedoelde adviezen over de opvoeding van kinderen. Tegelijkertijd zijn die adviezen heel verschillend. En dat is maar goed ook. Ieder kind is uniek.

Kinderen gedragen zich als kinderen. Niet ‘normaal’ gedrag is gewoon voor onvolwassen mensen met onvolgroeide hersenen. Kinderen moeten nog van alles leren. Zij gaan letterlijk door honderden, normale en gezonde overgangen tijdens hun weg naar het volwassen worden. En ja, dat gaat met vallen en opstaan. Of bent u vergeten hoe dat was, heeft u toen nooit gedacht: “Doe ‘ns effe normaal.” ? En nu, nu u zelf papa of mama bent?

Voor ik kinderen kreeg had ik zo mijn eigen theorie over het opvoeden. Nu ik ze zelf heb, is er geen enkele meer. Opvoeden, zo leerde ik, is een kind de ruimte geven onrijp te zijn. Dat vraagt ruimte, tijd, aandacht en liefde. En soms op je tong bijten of een voorbeeld zijn, desnoods een waarschuwend voorbeeld.

Ik wil u dan ook niet vertellen wat ‘goed’ of ‘normaal’ opvoeden is. Opvoeden is relativeren. Durven denken en voelen als (uw) kind. Het helpt als je jezelf dan ook eens afvraagt:: “Opvoeden? Hoe doe ik dat nou?“ Leg uzelf en uw kinderen daarbij echter niet onder het vergrootglas. En mocht u dat toch doen, zorg dan dat er een lachspiegeltje in zit. Want opvoeden is een serieuze zaak, die wij vooral niet te ernstig moeten nemen. Het is een kwestie van liefde, geduld en wijsheid. Van kijken ook en luisteren, loslaten en vertrouwen.

Peter Paul Doodkorte