- Het verhaal van het kuiken en de pot
Er leefde eens een wijze monnik. Iedereen hield van hem. Je kon ook altijd bij hem terecht. Als je vragen had, merkte je hoe wijs hij was.
Deze monnik had een leerling. De leerling had stad en land afgelopen om een wijze leraar te vinden. En werkelijk, na enig tijd bleek dat de leerling de beste leerling was die de wijze monnik ooit had gehad. Het was de allerbeste leerling van de gehele wereld.
Na enige jaren opleiding riep de monnik zijn leerling. Hij sprak: ‘Je bent een goede leerling, ik heb je niets meer te leren. Ik heb alleen nog één probleem en dat moet jij oplossen. Dit is het probleem: Er was eens een arme boer. Die boer had een kuiken waar hij veel van hield. Hij zette het in een ronde pot. Telkens als hij van het land kwam, keek hij naar het kuiken en gaf het te eten. Dat kuiken groeide en groeide en werd vet. Op het laatst vulde het de hele pot. Het zat helemaal klem. Mijn vraag aan jou is: Hoe kwam dat kuiken eruit? Ga heen en los deze vraag op’.
De leerling ging naar zijn cel en dacht na over de vraag…
Er was eens een kuiken… een boer… een pot…
Toen hij er diep over nagedacht had, stond hij op. Ging uit zijn cel naar de cel van zijn leraar. Hij klopte op de deur. Hij wachtte op antwoord. Nu waren de regels zo dat het verboden was zomaar bij een leraar binnen te lopen. Dat mocht niet, dat was ongebruikelijk. De leraar moest ‘binnen!’ zeggen.
Hij wachtte en wachtte en klopte nogmaals. Toen ging hij onverrichter zake maar weer terug naar zijn cel. Zo ging dat weken achter elkaar. Kloppen… wachten en weer terug gaan naar zijn cel. Het begon de knapste leerling van de wereld danig te vervelen. En in plaats van na te denken als hij weer in zijn cel kwam, werd hij al kwader en kwader. Hij dacht bij zichzelf: wat is dat voor een behandeling? Dit is helemaal te gek! Woedend werd hij ervan! Ik heb niets aan die man. Noem je dat wijs?
Zo nam hij een besluit. Ik klop, antwoord of geen antwoord, ik stap binnen en zeg hem de waarheid.
Trillend van woede klopte hij op de deur van de cel van zijn leraar. Hij wachtte een moment. Gooide de deur open. Daar zat de wijze monnik en het leek op hij sliep. Hij schudde hem door elkaar. ‘Wat nou kuiken? Wat nou pot? Je kunt de pot op met je kuiken!’
Toen opende de leraar zijn ogen pas. De monnik zei: ‘Het kuiken is, geloof ik, eindelijk uit de pot!’
Verruim de horizon 