Een kruikenverhaal

Een waterdrager vervoerde twee kruiken die aan een stuk hout over zijn schouders hingen. Maar één van de twee had een barst. Terwijl de ene kruik al het water van de bron bij zich hield tot in het dorp, verloor de andere onderweg altijd de helft van haar inhoud.Dit duurde ongeveer twee jaar en de drager leverde dus tijdens zijn reizen slechts anderhalve kruik water in plaats van twee.

De perfecte kruik was fier want zij deed haar werk zonder falen. Maar de beschadigde kruik was depressief want zij wist dat zij maar de helft deed van wat er van haar verwacht werd. Op een dag zei ze tegen de kruikendrager toen hij haar vulde aan de bron: ‘Ik voel me zo schuldig, ik wil me verontschuldigen.’

‘Waarom?’ vroeg de kruikendrager haar. ‘Ik kan maar de helft van mijn water leveren omwille van die barst waardoor de andere helft verloren gaat. Jij doet zoveel moeite, maar door mijn fouten kan je maar de helft leveren van wat er van jou verwacht wordt.’ De kruikendrager raakte hierdoor ontroerd en antwoordde: ‘Denk er niet meer aan en kijk, terwijl we naar huis gaan eens naar de mooie bloemen die langs de weg groeien.’

Onderweg ziet de oude kruik heel veel mooie bloemen die schitteren in de zon, en dat maakt haar blij. Toch voelt zij zich nog altijd schuldig omdat ze weer de helft van haar lading verloren heeft.

Dan zegt de kruikendrager tegen de kruik: ‘Heb je gezien hoeveel mooie bloemen er langs jouw kant van de weg stonden, en bijna geen enkele langs de andere kant? Ik heb altijd al geweten dat je water verloor, maar ik kon er voordeel uithalen. Langs jouw kant van de weg heb ik bloemen gezaaid, en jij hebt ze tijdens de rit water gegeven. Zonder jou had ik nooit zulke mooie bloemen gehad’.

Moraal
Wij hebben allemaal barsten, letsels, onvolmaaktheden. Wij zijn allen zoals de beschadigde kruik. Sommigen onder ons zijn verminderd door de ouderdom, anderen schitteren niet door hun intelligentie, weer anderen zijn te klein, te groot, te dik, te mager, maar het zijn juist deze onvolmaaktheden die onze levens tijk en interessant maken. We moeten de ander nemen zoals hij is en zien wat er goed is in hem. Er zijn altijd positieve dingen te vinden.