Er zijn in Nederland nog steeds kinderen die niet in een gezin kunnen opgroeien omdat er te weinig pleegouders zijn. Vooral voor tieners is het lastig een geschikt gezin te vinden.
Dat het voor tieners lastig kan zijn om een pleeggezin te vinden heeft vooral te maken met de beeldvorming.
Een kind dat niet thuis kan wonen in huis nemen is best heftig en kinderen in de puberteit zitten in nog een rumoerige periode van hun leven dan kleinere kinderen die een pleeggezin nodig hebben.
Fotograaf Ananda van der Pluijm maakte een mooie portrettenserie van zeven tieners die op dit moment opgroeien in een pleeggezin. De tieners op de foto geven antwoord op de vraag: waar voel jij je thuis en wat betekent thuis voor jou? Het thuisgevoel blijkt vaak in doodnormale dingen te zitten.
“Thuis is als je weet wat je kan verwachten, dat je weet wat je aan iemand hebt. Thuis is dus als het rustig en duidelijk is.”
“Thuis is als het rustig is, anders word ik chagrijnig. Ik ben geen prater.”
“Thuis is de geur van wasmiddel, een schoongewassen bed, gewassen kleren. Materiële dingen doen er niet toe.”
“Thuis is als het regent met thee en m&m’s op de bank, of als het lekker weer is buiten voetballen.”
“Thuis is liefde voor mij, iemand die om me geeft en die leuke dingen met me doet, zoals echte ouders.”
“Thuis is een vertrouwde plek, waar we gehecht zijn aan elkaar en bij elkaar blijven.”
“Thuis is als ik weet dat ik mijn eigen plek heb. Bijvoorbeeld aan tafel heb ik mijn vaste plek, of op de bank, of mijn eigen laatje.”
Verruim de horizon 