Er leefde eens een machtig heerser. Hij was al op hoge leeftijd en daarom maakte hij zich zorgen over zijn enige, minderjarige zoon.
Toen hij merkte dat zijn leven het einde naderde, werd hij verdrietig bij de gedachte dat een van zijn tegenstanders zijn jonge, onervaren zoon van de troon zou stoten. Er kwam zelfs de gedachte bij hem op, dat zijn vijanden de jonge koning wel eens zouden kunnen doden.
Hij had geen rust meer, dag en nacht piekerde hij er over, welke goede raad hij de jonge prins zou kunnen geven.
Op een dag riep hij hem bij zich en zei: “Luister, mijn lieve zoon, mijn ogen zullen niet lang meer het licht van deze wereld zien. Hoe zal het jou vergaan als ik er niet meer ben om je te beschermen? Zullen allen die je om raad vraagt je een verkeerde raad geven en je omwille van hun eigen voordeel in het verderf storten? Ga daarom het land in en zorg ervoor dat er overal in het rijk sterk e bolwerken zijn, zodat je bescherming zult hebben als er ooit gevaar mocht dreigen.”
De prins zadelde zijn paard en ging op weg. Hij reed door het hele land, over bergen en dalen, langs velden en door wouden.
Overal waar hij kwam liet hij sterke vestingen uit harde steen bouwen. Pas na een jaar keerde hij naar het paleis van zijn vader terug.
“Vertel hoe het je is vergaan. Heb je mijn raad opgevolgd?” vroeg de koning.
“Ja, vader”, antwoordde de prins trots, “ik heb overal in het hele land hoge, sterke en onneembare bolwerken laten bouwen. Er staan nu overal stenen vestingen, in de dalen, op hoge bergen, in bossen en in velden.”
Verdrietig schudde de oude koning het hoofd. “Och, mijn lieve zoon, zulke vestingen bieden je in tijden van nood en gevaar geen bescherming en hulp. Je zult daarin slechts alleen zijn en je zult aan de vervolgingen van je vijanden uiteindelijk niet kunnen ontkomen. Ga opnieuw op reis en zoek achtenswaardige mensen en win hun hart. Maak ze tot je vrienden, want zij zullen jouw bolwerken zijn. Waar de mens goede vrienden heeft, daar vindt hij altijd bescherming en hulp.”
Toen ging de prins nogmaals op reis. Maar nu ging hij naar de mensen. Hij was hun dienstbaar en maakte hen tot vrienden.
Hoewel het hem soms moeite en inspanning kostte, nooit heeft hij het berouwd. Zijn vrienden waren na de dood van zijn vader een grotere bescherming dan alle vestingen van harde steen.
Verruim de horizon 