De inzet telt

De les van de kabbelende beek

Het was de vierde eeuw voor Christus, de periode van de Strijdende Staten in China. De grote generaal van de Chin-staat zat in zijn kamer in het paleis van de koning met Meung, de binnenkort te benoemen generaal van de Derde Divisie, aan zijn zijde. Een boodschapper, luitenant Yu, was net aangekomen met een rapport over de logistiek van de komende strijd tussen de Eerste Divisie van generaal Li en de Tweede Divisie van de Wei-staat, onder leiding van generaal Su.

‘Groot-generaal,’ zei luitenant Yu, ‘ik breng goed nieuws. De Eerste Divisie heeft een aanzienlijk voordeel: onze troepen overtreffen vier tegen één de Tweede Divisie, wapens zijn in overvloed aanwezig en het regiment blijft goed gevoed. Generaal Li beveelt me ​​u te verzekeren dat de overwinning van ons zal zijn, de Chin-vlag zal hier voor altijd wapperen.’ Toen de grootse generaal naar het rapport keek, kwam er een uitdrukking van angst op zijn gezicht. Hij balde zijn vuisten en beval luitenant Yu om versterkingen te sturen en onmiddellijk terug te keren naar het slagveld.

Nadat de luitenant was gevlucht, liep de grote generaal naar het balkon en keek naar de horizon. “Helaas,” zei hij tegen Meung, “er zal weer een deel van onze staat vallen.”

Meung stond perplex. ‘Grote Generaal,’ zei hij, ‘vergeef me mijn onbeschaamdheid, maar ik begrijp uw overtuiging niet. De divisie van generaal Li heeft vele malen de mankracht en wapenrusting van de divisie van generaal Su, en toch bent u ervan overtuigd dat de overwinning niet de onze zal zijn. Hoe kan dit?”

De grote generaal keek Meung somber aan, maar antwoordde niet. In plaats daarvan bracht hij Meung naar een groot meer achter het paleis. Toen de grote generaal en Meung op een rots zaten, gooide de generaal een klein stukje papier in het water. Het bewoog niet, maar dreef gewoon op één plek. Na enige tijd naar het stilstaande stuk papier te hebben gekeken, werd Meung rusteloos en vroeg opnieuw: ‘Groot-generaal, wat betekent dit? Ik heb meer dan een uur op het papier gemediteerd, en je les heeft me niet verlicht noch het antwoord op mijn vraag gegeven.”

Opnieuw reageerde de generaal niet, maar liet Meung hem volgen. Ze liepen tot ze bij een heel smal, kabbelend beekje kwamen. Weer gooide de grote generaal een klein stukje papier in het water. Deze keer stond het niet stil maar zeilde snel verder en verdween. De grote generaal wendde zich tot Meung: “Begrijp je nu waarom het regiment van generaal Su de overwinning zal dragen en niet het onze?”

Meung, nog steeds verbijsterd, vroeg de grote generaal om meer uitleg. ‘Meung,’ zei de generaal, ‘het eerste regiment is als het meer, groot met veel wapens. Maar let op het standpunt van generaal Li. Hij neemt zo arrogant de overwinning aan dat hij niet vecht. Hij heeft zich achter de achterlijn gestationeerd. Het is niet zo met generaal Su. Hij staat in de frontlinie, zij aan zij met zijn troepen, en hij heeft de achterkant van zijn regiment naast de rivier geplaatst. Zijn inzet om te sterven om te winnen, zal op zijn beurt de inzet van de troepen voortbrengen. Net zoals de kabbelende beek, die in één richting stroomt, het papier gemakkelijk draagt ​​terwijl het grote meer dat niet kan, zo zal een regiment klein van formaat maar verenigd in toewijding winnen. Onthoud dat wapens en mankracht belangrijk zijn, maar het is de inzet van de generaal die bepalend is voor de overwinning.”

Vier dagen later arriveerden luitenant Yu en zijn versterkingen op de plaats van de strijd. De Wei-vlag en niet de Chin-vlag sierde de lucht. De Eerste Klasse was verslagen.