Verkeerde aandacht

• De baard

Een leerling van een wijze meester had een eerbiedwekkende baard, waarop hij zeer trots was.

Een groot deel van zijn tijd bracht hij door in overpeinzing en beoefening van die dingen die het groeien van de wijsheid bevorderen, maar hij schonk ook een behoorlijk deel van zijn aandacht aan zijn baard die hij als een teken van grote waardigheid beschouwde.

Op een dag vroeg hij zijn meester: “Meester, kunt u mij zeggen waarom ik tot nu toe nog geen teken van spirituele vooruitgang ervaren heb? “

De meester antwoordde: “Je gedachten zijn te vaak bij je baard! “

De leerling was teleurgesteld en hij begon zijn baard haar voor haar uit te trekken, en bij elk haar dat hij had losgerukt van zijn gezicht verweet hij zich het feit dat hij zoveel aandacht had besteed aan zijn baard, tenslotte was een baard ook maar een vergankelijk iets.

Maar de tekenen van spiritueel ontwaken kwamen niet.

Weer vroeg hij zijn meester: “Meester, ik ervaar nog steeds geen enkele spirituele vooruitgang.”

Toen zei de meester: “Vroeger schonk je te veel aandacht aan de eerbiedwekkende schoonheid van je baard, maar nu, bij het uittrekken van je haren, wijd je nog meer gedachten aan je baard!”