- Monk
Monk, een jongen van een jaar of 12. Dat hij een hypochonder is, wordt al in de eerste minuten van de gelijknamige (Nederlandse) film duidelijk. En dat die conditie te maken heeft met de verstoorde verhoudingen in het gezin waarvan hij deel uitmaakt, ligt na een paar scènes ook voor de hand.
Zijn puberende zus geeft zich over aan seks, drugs en rock-‘n-roll. Zijn vader – psychotisch of op zijn minst ernstig in zichzelf gekeerd – heeft zich opgesloten in een kast waar hij zich onledig houdt met het maken van een labyrintisch kunstwerk. En zijn moeder, Spaanstalig, heeft nergens zin meer in.
Alle gezinsleden leven op een eiland. Tot het moment waarop ze naar Spanje moeten afreizen, omdat de broer van moeder ernstig ziek is geworden. Dat blijkt therapeutisch te werken. Het hoe en waarom blijft in deze leuke, goed geacteerde, eigenzinnig vormgegeven, maar ook onbestemde film wel wat duister.
Regisseur Ties Schenk wilde ‘de betekenis en gevolgen laten zien van individuele ontwikkeling, ziekte, verbinding en zingeving’.
Verruim de horizon 