Smaakwaarde

• Het meest kostbare

Op een dag kwam een arme zwerver in een afgelegen landstreek. In zijn ransel had hij alleen nog een stuk brood en een zak uien. De inwoners van de streek hadden nog nooit van uien gehoord en waren verguld met de nieuwe groente.

Ze ontdekten al snel dat de ui hun leven meer smaak gaf. Voortvarend werden de uien op een flink aantal akkers uitgeplant. Aan het eind van het eerste seizoen was er een eerste voorzichtige oogst.

De ui bleek ook in dat verre land goed te gedijen.  Intussen wilde de zwerver stilletjes vertrekken. Hoewel hij zich hier in dat verre land steeds welkom had gevoeld, was hij toch al een poos ongedurig. Het werd hoog tijd zijn oude beroep weer op te pakken. Maar zomaar met stille trom vertrekken, dat zou niet gaan. Er werd eerst een groot feest georganiseerd.

De burgemeester hield een roerende toespraak. En uit dankbaarheid beloonden alle bewoners samen de zwerver bij zijn vertrek met  een flinke zak goud.

Een andere landloper hoorde stomverbaasd wat de zwerver in bonus was overkomen. Hij liet zich precies vertellen waar dat verre land zich bevond. Gehaast nam hij afscheid van zijn gefortuneerde soortgenoot. Hij aarzelde geen ogenblik, stopte verse knoflook in zijn rugzak en ging op reis.

Weer waren de inwoners heel enthousiast over de nieuwe groente. Ook deze landloper wilden ze graag hun dankbaarheid tonen. Ze gaven hem het kostbaarste wat ze bezaten; een zak uien.