Feel my love heet het lied dat bewoners en bezoekers van Huis Perrekes in het Belgische Oosterlo krijgen aangeleerd. Het is ook de titel van de film over dit bijzondere huis, waar een kleine groep demente ouderen liefdevol wordt bijgestaan door een team van verzorgenden. Geduldige jonge mensen, want de bewoners van Perrekes doen zoveel mogelijk zelf. Stil observerend laat regisseur Griet Teck zien hoe zij aardappels schillen, tafeldekken en afwassen, voetje voor voetje de trap op klimmen naar hun kamer. En vooral: muziek maken. Twee bewoners luisteren bijna in tranen naar een lied op de radio, twee anderen zingen met de grootste lol liedjes als ‘Twee ogen zo blauw’. Een inlevende muziektherapeute weet bewoners individueel te verleiden om samen muziek te maken, met een trommel of aan de piano. Prachtig is de man die een klarinet krijgt aangereikt en na wat aandringen de sterren van de hemel blaast – zoals hij dat vroeger moet hebben gedaan. Natuurlijk, er is ook ruzie of onbegrepen verdriet. Maar de sfeer in huis voelt optimistisch. Zoals een bewoner dat zegt: ‘Volhouden, zou ons moeder zeggen!
Feel my love is een uitgave van Remain in Light.
