All of Us Strangers

Hoe vroegkinderlijk trauma doorwerkt

In All of Us Strangers van Andrew Haigh volgen we een eenzame, volwassen man: Adam. Vanuit een uitgestorven woontoren aan de rand van Londen werkt hij aan een script over het verlies van zijn ouders – die beiden in zijn kindertijd overleden.

De manier waarop Adam de afwezigheid van zijn ouders probeert te verwerken wordt prachtig weergegeven. Realiteit en droom, en heden en verleden lopen subtiel door elkaar, waardoor de film op indringende wijze de effecten van vroegkinderlijk trauma en verlies weergeeft. Daarbij is Adams relatie met zijn buurman Harry – wiens blik (c.q. de blik van acteur Paul Mescal) ook intens verdriet suggereert – een mogelijke reddingsboei. Deel je je leed met een ander, met elkaar, of sluit je jezelf af?

Een zeer goede film, die toont dat eenzaamheid dodelijk kan zijn, en verbinding met een ander juist levensreddend.