- De belangrijkste vinger
De vijf vingers kregen ruzie over de vraag wie van hen de belangrijkste was.
“Ik ben zeker de belangrijkste”, beweerde de duim, “omdat ik de sterkste ben. Bovendien gebruiken de mensen mij om aan te duiden dat ze iets heel goed vinden.”
“Papperlapap!” zei de wijsvinger, “ik ben de belangrijkste, want ik ben de vinger van de wijsheid: de mensen gebruiken me om naar iets te wijzen.”
“Dat is toch belachelijk,” zei de middelvinger minachtend. “Ik ben de grootste en daarom zie ik het verst. Bovendien leerde de Boeddha dat de middenweg naar verlichting leidt. En ik sta in het midden van ons vijven.”
“Sorry, maar je vergist je,” zei de vierde vinger. “Ik ben de belangrijkste, want ik ben de vinger van de liefde. Wanneer twee verliefden zich gaan verloven schuiven ze een gouden ring aan mij en ook als ze trouwen draag ik de ring van eeuwige trouw; dus, ik ben de vinger van de liefde en liefde is de grootste kracht van de wereld. Daarom ben ik de belangrijkste van ons allemaal.”
“Neem me niet kwalijk,” zei na een moment van stilte de pink. “Ik weet wel dat ik klein en niet bijzonder sterk ben. Over het algemeen schenkt men maar weinig aandacht aan mij. Maar …. als men zijn vingers verstrengelt en de handen tot een kommetje voor de borst vouwt om tot de Heilige te bidden, dan ben ik het dichtst bij het hart waar de Heilige woont en zo kan ik het meest belangrijke met jullie delen.”
Verruim de horizon 