Geschenk zijn

• Het verborgen geschenk

Toen God klaar was met het maken van de wereld wilde Hij voor de mens een stuk van zijn eigen goddelijkheid achterlaten, een vonk van zijn wezen, een belofte aan de mens wat hij kon worden als hij zich zou inspannen. Hij zocht naar  een plaats om deze goddelijke vonk te verbergen, want wat de mens al te gemakkelijk kon vinden zou hij niet voldoende naar waarde weten te schatten.

‘Dan moet U de vonk op de hoogste berg verbergen’, adviseerden de engelen. God schudde het hoofd: ‘De mens is een avontuurlijk schepsel en hij zal vlug genoeg leren de hoogste berg te beklimmen’.

‘Verberg het dan, o Eeuwige, midden in de oceaan’. ‘Nee’, antwoordde God, ‘ik heb de mens verstand gegeven en op een zekere dag zal hij leren om schepen te bouwen en de machtigste oceanen over te steken’. ‘Waar dan, meester, waar dan in vredesnaam?’ riepen de engelen. God glimlachte: ‘Ik zal het op de meest ontoegankelijke plaats verbergen, de enige plaats waar de mens nooit zal zoeken. Ik zal het diep in de mens zelf verbergen’.