Soms verschijnt er een film die je niet loslaat – die je meevoert naar een wereld van ongekende rouw, maar je tegelijkertijd laat zien hoe diep de menselijke geest reikt. Red Path van regisseur Lotfi Achour is zo’n film.

Het verhaal, gebaseerd op ware gebeurtenissen in het ruige Mghila-gebergte van Tunesië, begint poëtisch: twee jonge herders, Achraf en zijn neef Nizar, zoeken water voor hun geiten. De serene beelden van bergruggen en zonovergoten huid beloven een rustige jeugd, maar deze idylle wordt wreed doorbroken door een brute aanslag. Nizar wordt door jihadisten onthoofd; Achraf moet het hoofd terugbrengen naar het dorp – een boodschap van angst, maar vooral van overleven en hoop.

Wat Red Path bijzonder maakt, is dat de film niet blijft hangen in geweld en tragedie. Achour kiest ervoor om de impact van het trauma te tonen door de ogen van de jonge Achraf. De kijker reist mee door zijn emoties: angst, verlies, schuldgevoelens, maar ook zijn ongelooflijke vermogen om als kind te zoeken naar betekenis en verbinding.

De landschappen, prachtig gefilmd door Wojciech Staroń, zijn niet alleen decor, maar een metafoor voor Achrafs innerlijke reis: een zoektocht naar heling in een verscheurde wereld.

De rouw en het verdriet worden voelbaar gemaakt met ingetogen spel. De acteurs zijn veelal debutanten, maar hun authenticiteit raakt. Vooral in momenten van stilte, wanneer Achraf zijn trauma probeert te vatten, ontstaat de kracht van de film. Zijn gebaren – een hond loslaten zodat Nizar niet alleen is, een herinnering aan hun ontdekking van water – zijn groots in hun eenvoud.

Red Path is meer dan een relaas over terreur. Het is een ode aan vastberadenheid, aan het niet willen buigen voor kwaad: zelfs in het donker gloeit een sprankje van hoop. De film toont hoe een gemeenschap, verscheurd door geweld, toch verbonden blijft in haar verdriet – en hoe een kind, verscheurd maar niet gebroken, groeit en het onbespreekbare tóch bespreekbaar maakt.

Red Path verdient het om gezien te worden. Het confronteert je, maar biedt vooral perspectief en herkenning. Een film die je stil maakt – en inspireert om in je eigen leven de kracht van veerkracht en verbinding te blijven opzoeken.

Wil je meer weten over de film, de achtergronden en vertoningen? Kijk dan op de site van je lokale filmhuis of festival.