Het wiel en het licht

In de derde eeuw voor Christus was het uitbreken van de gevechten na de ineenstorting van de Qin-dynastie net voorbij. In plaats daarvan stond nu de Han-dynastie, wiens keizer, Liu Bang, China voor het eerst tot een verenigd rijk had geconsolideerd. Om de gebeurtenis te herdenken, had Liu Bang hooggeplaatste militaire en politieke functionarissen, dichters en leraren uitgenodigd voor een groots feest. Onder hen was Chen Cen, de meester naar wie Liu Bang vaak was gegaan voor verlichting tijdens zijn campagne om China te verenigen.

Het feest was in volle gang. Er werd een banket gehouden dat groter was dan ooit tevoren. Aan de middelste tafel zat Liu Bang met zijn drie stafchefs: Xiao He, die de logistiek van de eenwording beheerde; Han Xin, die de gevechtsactiviteiten organiseerde en leidde; en Chang Yang, die de diplomatieke en politieke strategieën formuleerde. Aan een andere tafel zaten Chen Cen en zijn drie discipelen.

Terwijl het eten werd geserveerd, de toespraken werden gehouden, de eervolle vermeldingen werden gegeven en het entertainment werd opgevoerd, keken ze allemaal met trots en opgetogenheid toe – allemaal behalve de drie discipelen van Chen Cen, die vol ontzag zaten. Pas halverwege de festiviteiten spraken ze hun eerste woordjes. “Meester,” merkten ze op, “alles is groots, alles is passend, maar in het hart van de viering ligt één enigma.” De meester voelde de aarzeling van zijn discipelen en moedigde hen vriendelijk aan om door te gaan.

‘Aan de centrale tafel zit Xiao He,’ vervolgden ze. “Xiao He’s kennis van logistiek kan niet worden weerlegd. Onder zijn bewind zijn de soldaten altijd goed gevoed en goed bewapend geweest, ongeacht het terrein. Naast hem staat Han Xin. De militaire tactieken van Han Xin zijn onberispelijk. Hij weet precies waar hij de vijand moet overvallen, wanneer hij moet oprukken en wanneer hij zich moet terugtrekken. Hij heeft elke strijd gewonnen die hij heeft geleid. De laatste is Chang Yang. Chang Yang ziet de dynamiek van politieke en diplomatieke betrekkingen in zijn handpalm. Hij weet met welke staten hij allianties moet aangaan, hoe hij politieke gunsten kan krijgen en hoe hij staatshoofden ertoe kan dwingen zich zonder strijd over te geven. Dit begrijpen wij goed. Wat we niet kunnen begrijpen is het middelpunt van de tafel, de keizer zelf. Liu Bang kan geen adellijke afkomst claimen, en zijn kennis van logistiek, vechten en diplomatie evenaart die van zijn stafchefs niet. Hoe komt het dan dat hij keizer is?”

De meester glimlachte en vroeg zijn discipelen zich het wiel van een strijdwagen voor te stellen. “Wat bepaalt de kracht van een wiel om een ​​strijdwagen vooruit te dragen?” hij vroeg. Na een moment van bezinning antwoordden zijn discipelen: “Is het niet de stevigheid van de spaken, Meester?” “Maar waarom is het dan,” voegde hij eraan toe, “dat twee wielen gemaakt van identieke spaken in sterkte verschillen?” Even later vervolgde de meester: ‘Zie verder dan wat wordt gezien. Vergeet nooit dat een wiel niet alleen uit spaken bestaat, maar ook uit de ruimte tussen de spaken. Stevige spaken die slecht geplaatst zijn, maken een zwak wiel. Of hun volledige potentieel wordt gerealiseerd, hangt af van de harmonie tussen hen. De essentie van het maken van wielen ligt in het vermogen van de vakman om de ruimte te bedenken en te creëren die de spaken in het wiel vasthoudt en in evenwicht houdt. Denk nu eens na, wie is hier de vakman?”

Achter de deur was een glimp van maanlicht te zien. Er heerste stilte totdat een leerling zei: “Maar meester, hoe zorgt een vakman voor de harmonie tussen de spaken?” “Denk aan zonlicht,” antwoordde de meester. “De zon voedt en vitaliseert de bomen en bloemen. Het doet dit door zijn licht weg te geven. Maar in welke richting groeien ze uiteindelijk allemaal? Zo is het ook met een meestervakman als Liu Bang. Nadat hij individuen in posities heeft geplaatst die hun potentieel volledig realiseren, zorgt hij voor harmonie tussen hen door ze alle eer te geven voor hun onderscheidende prestaties. En uiteindelijk, terwijl de bomen en bloemen naar de gever, de zon, groeien, groeien individuen met toewijding naar Liu Bang.”