Als de Jeugd-ggz zichzelf niet opnieuw uitvindt, zet de patiënt haar aan de kant! Jeugdigen hebben geen behoefte aan symptoombestrijding, ze willen steun bij het leren leven met hun kwetsbaarheid. Zij vragen niet om nog meer professionals of specialere behandelingen (waarin het per saldo draait om echte aandacht! Voor echt goede zorg en ondersteuning doen zij heel andere suggesties:
- Organiseer een Open Inloop en zet alsjeblieft GEEN zorg in de naamgeving of op de gevel, Dan gaan liever een straatje om!
- Ze willen elkaar helpen en geen zorg van professionals (terwijl gemeenten en dienstverleners juist de professionals als oplossing zien).
- Een luisterend oor is prima, op het moment dat ze toch al binnen zijn en dat zelf aan mogen geven. Kortom, ze willen zelf in the lead blijven!
- Ze willen buiten schooltijd in een ongedwongen setting terecht kunnen voor huiswerkbegeleiding en psychologische of emotionele begeleiding. Ook op zaterdag. (terwijl gemeenten en dienstverleners vooral tijdens kantooruren beschikbaar zijn).
Zingeving. Voldoening. Verbinding. Een toekomst. Dát is herstellen
Verandering roept vaak weerstand op: Hoezo, herstelgericht werken? Dat doen we toch al? Of een verontwaardigd: Hoe bedoel je een Nieuwe GGZ? Wat zijn wij dan: de “Oude” GGZ zeker?! Deden we het al die tijd dan niet goed, of zo?”
Met dit soort reacties wordt steevast de discussie over betere, menswaardige zorg doodgestoken. Natúúrlijk, ik zal de laatste zijn die zegt dat niet iedereen zijn uiterste best doet om goede zorg te leveren. Zorgverleners werken juist vanuit compassie, omdat ze ‘met mensen willen werken’ en ‘mensen willen helpen beter te worden’. Maar, de tijden en ook de inzichten veranderen. De GGZ moet zichzelf de komende jaren opnieuw uitvinden wil ze zelf nog een toekomst hebben.
Zie ook: Daar gaan we weer!
Verruim de horizon 