Zwarte stenen

• Black Stones

Twee Syrische ziekenhuismedewerkers, Rafeeq en Fakry, filmen gedurende twee jaar het leven in de belegerde binnenstad van Homs, precies voordat president Assad de stad heroverde. De beelden zijn hartverscheurend. Het ziekenhuis in het oude centrum verdient nauwelijks de naam ‘gebouw’, is deels kapotgeschoten – zoals alles kapotgeschoten is. De overgebleven verplegers en artsen bieden hulp aan de slachtoffers van de bombardementen en sluipschutters. In de belegerde stad wonen in die periode circa zevenduizend mensen, van wie tweeduizend overlijden. In Black Stones zien we een aantal van hen. Een meisje sterft op de ok-tafel, een binnengedragen oude man is beschoten terwijl hij ging bidden in de moskee.

Ondanks de misère, biedt de documentaire van Usama Ghanoum ook geestige en mooie scènes. Eén van de artsen verbouwt radijs en courgette in een hoekje. De jonge mannen (vrouwen komen eigenlijk niet in het verhaal voor) spotten met hun eigen situatie. Ze dollen in de sneeuw, prijzen Homs ironisch aan als ideale vakantiebestemming – en op het dak herstelt een vaatchirurg de satellietverbinding voor internet. ‘Een revolutie zonder media is niets waard’, immers.