Waarom bleef je niet voor mij?

Stilte doorbroken, rouw bespreekbaar

Soms raakt een film precies aan wat in onze samenleving vaak onbesproken blijft. De documentaire Waarom bleef je niet voor mij? van Milou Gevers is zo’n film.

Elke dag overlijden vijf mensen in Nederland door zelfdoding. Het zijn cijfers die je even stil maken – en misschien daarna weer wegduwt, uit ongemak of onmacht. Maar voor de nabestaanden, zeker voor kinderen, is het een rauwe realiteit die hun leven blijvend tekent. Ze blijven niet alleen achter met intens verdriet, maar ook met vragen: Waarom is dit gebeurd? Had ik iets kunnen doen? Mag ik dit überhaupt bespreken?

In de documentaire volgen we Rebekka, Stef, Hessel en Annabel. Alle vier verloren ze op jonge leeftijd hun vader aan zelfdoding. Hun verhalen laten de eenzaamheid van hun rouw zien, de pijn van het gemis, en vooral de stilte die vaak volgt: volwassenen weten niet hoe te reageren, klasgenootjes kijken weg, vragen worden niet gesteld. Documentairemaker Milou Gevers spreekt die stilte direct aan. Zelf verloor ze, tien jaar geleden, haar moeder aan zelfdoding. Ze weet uit eigen ervaring dat praten – juist over schuldgevoelens, boosheid, verwarring en angst – kan helpen om te helen.

Wat deze documentaire zo sterk maakt, is dat Milou niet om de pijn en de ingewikkelde gevoelens heen draait. Ze stelt de vragen die vaak ongezegd blijven. De camera registreert liefdevol de twijfels, de hoop, en de momenten waarop kinderen moed vinden om te vertellen wat hen bezighoudt. Ze geeft niet alleen jonge nabestaanden een stem, maar laat ook zien dat vragen stellen – door buitenstaanders én betrokkenen – de eerste stap kan zijn naar erkenning, begrip en verwerking.