Een documentaire over pleegzorg vanuit het perspectief van ouders.

Je kind wordt uit huis geplaatst omdat je volgens anderen en instanties niet in staat bent om het zelf op te voeden. Hoe verdraag je dit? Hoe ga je hier als ouder mee om en wat is het beste voor je kind? Lukt het die ouder desondanks toch om tot een goede samenwerking met de pleegouders te komen?

Première
Cinecitta, Tilburg
07/11/2024 19:00uur
Meer informatie volgt in vanaf september 2024

Een documentaire over pleegzorg vanuit het perspectief van ouders. Wat maak je door als je niet in staat blijkt te zijn om je eigen kinderen op te (mogen) voeden? Met welke stigma’s en (zelf)verwijten krijg je te maken? En hoe herpak je jezelf en zorg je ervoor dat je toch rust vindt in wat je is overkomen en blijf je het belang van je kind zien? Wat voor impact heeft de uithuis-plaatsing op jou als persoon en in je handelen? Het oordeel in de samenleving over deze ouder is vaak hard. Falen als ouder is zowat het ergste wat je kan overkomen. Al deze ouders gaan gebukt onder gevoelens van schuld, schaamte en angst, maar is dat wel terecht? In Mama, Mag Ik Naar Huis Toe, volgen we drie moeders; Aleksandra, Diana en Norely. Alle drie hebben ze een of meerdere kinderen die niet meer thuis wonen en waarbij de opvoedtaak bij pleegouders ligt. Er is (inmiddels) wel goed contact met pleegouders en een goede relatie tussen hen en hun kind. Toch was dit niet direct vanzelfsprekend en heeft het best een tijdje geduurd voordat dit is ontstaan. En zelfs nu, na een aantal jaar, is er nog veel ruimte voor verbetering en meer onderling begrip. Alle drie de moeders blijven met angsten zitten. Wat is het effect op hun huidige leven en de keuzes die ze maken? Mama, Mag Ik Naar Huis Toe neemt je mee voorbij het oordeel.

Impact statement

Wanneer een kind uit huis wordt geplaatst is dit voor zowel ouders als kind altijd een pijnlijke, complexe en emotionele situatie. Ondanks alle goede bedoelingen van betrokkenen blijkt de samenwerking met ouders te vaak niet soepel te verlopen en voelen ouders zich niet gezien en niet gehoord. Met ‘Mama Mag Ik Naar Huis Toe’ willen wij bereiken dat ouders meer worden betrokken in de besluitvorming rondom hun kind. Dat het uitgangsprincipe wordt: samen met ouders waar het kan. Ook willen wij met deze documentaire aandacht vragen voor het belang van een goede samenwerking tussen ouders en pleegouders. Meerdere fragmenten in de film laten zien wat nodig is om die samenwerking te laten slagen, zodat het kind op kan groeien in twee families. Willen we de ouders van het uit huis geplaatste kind een volwaardige positie geven in de samenwerking met jeugdzorg en pleegouders, moeten we ook de maatschappelijke opinie jegens deze ouders herzien. Nu is het beeld nog dat deze ouders falen als ouder én als mens. Een beeld dat schuld- en schaamtegevoelens bij deze ouders veroorzaakt en hen in een isolement plaatst. Factoren die het kunnen verdragen van een (langdurige) uit huis plaatsing belemmeren, acceptatie van hulp en begeleiding verhinderen en samenwerking tussen ouders en pleegouders bemoeilijken.

Met ‘Mama Mag Ik Naar Huis Toe?’ geven we deze ouders een stem, een gezicht en een positie: als ouder en als medemens.

De documentaire is de basis van een impactstrategie die is ontwikkeld om een veranderingsproces in gang te zetten. In 2022 heeft Emma de Waal een uitvoerig onderzoek gedaan en een concept ontwikkeld voor de impactstrategie. Dit document is het uitgangspunt om de hele impactcampagne op te bouwen. Met deze campagne streven we een veranderingsproces na dat bestaat uit drie onderdelen, namelijk: 

  1. Meer bewustwording van het belang van een goede samenwerking onder ouders, pleegouders, hulpverleners en beleidsmakers waarbij de positie van ouders in deze samenwerking een vanzelfsprekendheid wordt.
  2. Meer nuance aanbrengen in de maatschappelijke beeldvorming rondom ouders waarvan het kind uit huis is geplaatst.
  3. Regio’s werken op basis van de bevindingen naar aanleiding van de documentaire met alle betrokkenen aan een duurzame samenwerking tussen ouders, pleegouders en jeugd/pleegzorg

 Director’s statement

Het triggert ons om naar de stem van de ongehoorden te luisteren. De kant van een verhaal dat je bijna nooit hoort. Nuance aanbrengen in bestaande beeldvorming en denkbeelden. Zo hopen we juist ook de kracht en liefde die elke ouder in zich heeft een plek te kunnen geven. We houden er van om langs de randen van het maatschappelijk debat te schuren zonder sensationeel te zijn. Jeugdzorg staat in de schijnwerpers. Het systeem wordt aangevallen omdat het lijkt te falen. Het is goed dat hier aandacht voor is. Ook binnen de pleegzorg (onderdeel van jeugdzorg) gaat het wel eens mis. Wij vinden het mooi om juist niet het systeem ‘aan te vallen’ maar om een emanciperende film te maken over de beleving van ouders, die je bijna nooit hoort of ziet. Uitgaande van de momenten die bijdragen aan een succesvolle samenwerking. Want zelf leer je door fouten, maar vooral ook van goede voorbeelden. “ook wanneer het niet lukt om als ouder je kind zelf op te voeden blijf je ouder.” Een appél op pleegzorgprofessionals, beleidsmakers en ons als maatschappij om anders naar de rol van jeugdzorg, pleegzorg, pleegouder, de naasten en vooral ouders te kijken. Met als ultiem doel: het kind een zo goed mogelijke toekomst bieden binnen de (on)mogelijkheden die er zijn.